Begin jaren tachtig kickte Richards af van de drugs, en kon hij zich weer op muziek gaan richten. Op het album Emotional Rescue stonden de hits "She's so Cold" en "Emotional Rescue". Ook begonnen de Stones nu echte videoclips te maken in plaats van liveopnames.

In 1981 kwam het succesvolle Tattoo You uit met de hits "Start Me Up" en "Waiting on a Friend". De opname voor de nummers "Tops", "Waiting on a Friend" en "Start Me Up" waren gemaakt voor het album Goats Head Soup, maar werden toen niet goed genoeg gevonden. Hier begonnen de ruzies tussen Jagger en Richards, want Jagger had het album deze naam gegeven zonder Keith te informeren. Het had eigenlijk gewoon Tattoo moeten heten. Tattoo You is na Some Girls het bestverkochte studioalbum van de Stones.In 1983 kwam Undercover uit, met de kleine hit "Undercover of the Night".

In 1984 tekenden de Rolling Stones onder leiding van Jagger een nieuw platencontract. Hij vertelde Keith niet dat hij ook een solocontract had getekend. Jagger dacht namelijk dat hij met een solocarrière meer kon verdienen. Keith werd hier boos over en ging ook aan andere projecten werken. Zo speelde hij samen met Chuck Berry en Aretha Franklin. Op de uitnodiging voor Live Aid reageerden de Stones niet eens, maar toen Jagger, wiens albums She's the Boss en Primitive Cool sterk tegenvielen, een spectaculair optreden regelde op Live Aid met Tina Turner en Hall & Oates, traden Keith en Ronnie daar ook op, met Bob Dylan.

De Stones kwamen weer bij elkaar voor het album Dirty Work (1986), maar Jagger en Richards hadden nog steeds ruzie en schreven de meeste nummers afzonderlijk. Het album bevatte de hit (cover) "Harlem Shuffle". Ook "One Hit (to the body)" werd een kleine hit.

Bill Wyman was het ondertussen zat bij de Stones en besloot te vertrekken. Hoewel hij dit besluit al in 1988 maakte, vertrok hij uiteindelijk pas in 1991. Het laatste studioalbum waar hij op meespeelde was Steel Wheels (1989), een groot succes, met de hit "Mixed Emotions", die in Amerika op nummer 5 belandde. Vooral de twee tours na dit album, de Steel Wheels Tour 1989-1990 en de Urban Jungle Tour 1991, waren succesvol en vernieuwend (zogenaamde arenaconcerten). Bill Wyman verliet in 1993 de band. Hij werd vervangen door Darryl Jones, die echter geen officieel lid van de Stones is. Bill Wyman verliet de Stones ook vanwege vliegangst.

In 2002 werd een compilatie album uitgebracht genaamd Forty Licks. Het had de meeste Stones hits er op staan en ook nog een paar nieuwe nummers. Ook hadden ze nog een succesvolle tour met de zelfde naam.

In 2006 werd er een nieuw studioalbum uitgebracht: A Bigger Bang. De bijbehorende tour was de langste en lucratiefste tour van de Stones ooit. Ze reisden door Europa, Azië en de Verenigde Staten. In 2006 werd er ook nog een gratis concert op het strand van Copacabana in Rio de Janeiro gegeven, waarbij naar schatting tussen de anderhalf en twee miljoen toeschouwers aanwezig waren.

Op 25 juli 2010 (de dag voor de 67e verjaardag van Mick Jagger) stonden er in "The Sun" opnieuw geruchten dat de band zou hebben aangekondigd in 2012 te stoppen, 50 jaar na de oprichting. De geruchten werden wereldwijd overgenomen. Volgens "bronnen" zou deze beslissing zijn genomen omdat de Stones beseffen dat ze een dagje ouder worden. Ook zouden ze een punt achter hun carrière willen zetten "op hun hoogtepunt". De band zou nog een afscheidstournee geven. De Rolling stones hebben nooit officieel ontkend dat ze zouden gaan stoppen maar Ron Wood heeft wel ooit in een interview met de Volkskrant gezegd dat er geen sprake van was over het einde van de Rolling Stones.